De componist

De componist is Dimitri Sjostakovitsj, geboren op 25 september 1906. Hij overleed op 69 jarige leeftijd in 1975. Sjostakovitsj was een componist en pianist. Hij leerde voor het eerst muziek spelen van zijn moeder. Op latere leeftijd ging hij op het conservatorium studeren, 4 jaar later studeerde hij af als pianist en begon hij met concerteren. Pieces of Tomorrow is zijn Zevende Symfonie. Het is in 1941 geschreven, tijdens het beleg van Leningrad.

Waarom heeft Sjostakovitsj dit werk geschreven?

Het werk werd in de oorlog door Stalin gebruikt als USSR-propaganda (Unie van Socialistische Sovjetrepublieken). USSR-propaganda werd gebruikt om mensen over te halen tot USSR. Soms deden ze dit in de vorm van posters maar in dit geval gebruikte USSR het werk van Sjostakovitsj. Stalin liet het uitvoeren in steden die overgenomen waren door de Nazi’s. Het werk diende dus als propoganda, toch wist Sjostakovitsj er dubbele betekenis aan toe te voegen en menselijkheid. Ik vind het interessant dat hij hierin slaagde. Voor Sjostakovitsj was dit een tijd met veel angst, als Stalin zijn werk niet socialistisch genoeg vond, was de kans groot dat hij gedeporteerd zou worden naar Siberië. Ik vind het interessant dat hij in tijden van angst toch hetgeen bleef doen waar hij zijn geluk uit haalde.

Waar gaat Pieces of Tomorrow over?

Het stuk is geschreven tijdens de oorlog en gaat ook over de oorlog. In het eerste gedeelte van het stuk is de muziek een beetje treurig en tragisch. Sjostakovitsj schreef dit gedeelte ter nagedachte aan degenen die overleden zijn tijdens de gevechten. Daarna wordt de muziek iets opgewekter en vrolijker, dit zou te maken hebben met de gedachte dat ze uiteindelijk de oorlog zouden winnen van Hitler. In het vierde deel gaat het over de strijd tussen leven en dood die eindigt met een overwinning. Het vierde deel begon daarom iets treurig en aan het einde wordt het vrolijker en opgewekter, kenmerkend naar de overwinning in de oorlog.

Ik vond Pieces of Tomorrow zeer indrukwekkend. Het stuk wist goed emoties over te brengen, zo was het goed aan te voelen wanneer er een treurig stuk was, en wanneer er een vrolijk stuk was. Hierin weet het orkest je goed mee te slepen door het gebruik van fleurige en treurige instrumenten.

Normaal gesproken luister ik naar pop-muziek en nooit naar klassieke muziek. Ik had er eerst ook neerbuigende mening over. Pieces of Tomorrow wist mijn mening te veranderen. Ik had verwacht dat het saai zou worden om zo lang naar klassieke muziek te luisteren, het tegendeel was waar. De grote verschillen in de muziek maakten het naar mijn mening erg interessant. Zo waren er stukken waar je hele harde vrolijke muziek hoorde, die zo omsloegen in hele zachte, treurige muziek. De ene keer hoorde je een mooie solo van tuba’s, de andere keer hoorde je alle instrumenten tegelijk. De grote verschillen en veranderingen in het stuk maakte het voor mij heel interessant en meeslepend, het werd hierdoor niet eentonig. Wat mij ook aansprak was dat er een soort informele sfeer hing in de zaal, mensen gingen gerust met hun biertje en spijkerbroek naar binnen om naar het stuk te luisteren. Deze sfeer maakt het naar mijn mening aantrekkelijker voor jongere mensen.